چیزهایی که ممکن است درباره چترهای کاغذی الیاف چینی ندانید

چترهای کاغذ روغنی چینی که از یک قاب بامبو و سطحی از میانژی یا پیژی با رنگ‌آمیزی ظریف ساخته شده است - انواع کاغذهای نازک اما بادوام که عمدتاً از پوست درختان ساخته شده‌اند - مدت‌هاست که به عنوان نمادی از سنت چینی در صنعت فرهنگی و زیبایی شاعرانه در نظر گرفته می‌شوند.

چترهای کاغذ روغنی چینی که با تونگیو - نوعی روغن گیاهی استخراج شده از میوه درخت تونگ که اغلب در جنوب چین یافت می شود - برای ضد آب کردن آن نقاشی شده اند، نه تنها ابزاری برای دفع باران یا نور خورشید هستند، بلکه آثار هنری دارای اهمیت فرهنگی و ارزش زیبایی شناختی فراوانی هستند.

تاریخ
چترهای کاغذ روغنی چین با سابقه ای نزدیک به دو هزاره در میان قدیمی ترین چترهای جهان قرار دارند.طبق اسناد تاریخی، اولین چترهای کاغذ روغنی در چین در زمان سلسله هان شرقی (25-220) ظاهر شد.آنها به زودی بسیار محبوب شدند، به ویژه در میان افراد باسوادی که دوست داشتند قبل از استفاده از روغن ضد آب برای نشان دادن مهارت هنری و ذوق ادبی خود، بنویسند و روی سطح چتر نقاشی کنند.عناصری از نقاشی مرکب سنتی چینی مانند پرندگان، گل‌ها و مناظر را می‌توان بر روی چترهای کاغذ روغنی به عنوان الگوهای تزئینی محبوب یافت.
بعدها، چترهای کاغذ روغنی چینی در خارج از کشور به ژاپن و پادشاهی کره باستانی آن زمان گوخوسئون در زمان سلسله تانگ (618-907) آورده شد، به همین دلیل است که در آن دو کشور به عنوان "چترهای تانگ" شناخته می شدند.امروزه، هنوز هم به عنوان وسیله ای برای نقش های زن در درام ها و رقص های سنتی ژاپنی استفاده می شود.
در طول قرن ها، چترهای چینی به سایر کشورهای آسیایی مانند ویتنام و تایلند نیز گسترش یافت.
نماد سنتی
چترهای کاغذ روغنی جزء جدایی ناپذیر عروسی های سنتی چینی هستند.زمانی که عروس در خانه داماد به استقبال عروس می رود، یک چتر کاغذ روغنی قرمز در دست خواستگار قرار می گیرد، زیرا قرار است چتر به دفع بدشانسی کمک کند.همچنین از آنجایی که کاغذ روغنی (youzhi) شبیه به کلمه " بچه دار شدن " (youzi) است، چتر به عنوان نمادی از باروری در نظر گرفته می شود.
علاوه بر این، چترهای کاغذ روغنی چینی اغلب در آثار ادبی چینی ظاهر می شوند تا دلالت بر عاشقانه و زیبایی کنند، به ویژه در داستان هایی که در جنوب رودخانه یانگ تسه اتفاق می افتد، جایی که اغلب بارانی و مه آلود است.
اقتباس‌های سینمایی و تلویزیونی بر اساس داستان معروف چینی باستانی «مادام مار سفید» اغلب باعث می‌شود که بای سوژن، قهرمان زیبای مار شده، در هنگام ملاقات با معشوق آینده‌اش، ژو شیان، یک چتر کاغذ روغنی ظریف حمل کند.
در شعر مدرن چینی محبوب «راهی در باران» نوشته شاعر چینی دای وانگشو (به ترجمه یانگ شیانی و گلادیس یانگ) می‌گوید: «به تنهایی که چتر کاغذ روغنی را در دست گرفته‌ام، در امتداد یک مسیر طولانی انفرادی زیر باران پرسه می‌زنم...»این تصویر غم انگیز و رویایی نمونه کلاسیک دیگری از چتر به عنوان نماد فرهنگی است.
ماهیت گرد چتر آن را به نمادی از اتحاد مجدد تبدیل می کند زیرا "دور" یا "دایره" (یوآن) در چینی نیز معنای "جمع شدن" را دارد.
منبع از Globa Times